Els koos de voltijdse brugopleiding
Na haar HBO5-opleiding besloot Els Palmans om toch te gaan voor dat bachelordiploma. Ze koos voor de voltijdse brugopleiding, studeert bijna af en droomt van een job op een spoedafdeling.
“De voltijdse brug is een investering in mezelf
en de kans om een droom waar te maken“
– Els Palmans –
Je volgt nu de voltijdse brugopleiding. Hoe ben je daartoe gekomen?
Ik heb in het middelbaar verzorging gevolgd, maar ik had al snel door dat ik meer wilde dan dat. Ik wilde meer kunnen betekenen voor mensen. Daarom ben ik meteen na het zesde jaar gestart met HBO5-opleiding verpleegkunde. Maar ook daar bleef ik wat op mijn honger zitten. Ik voelde dat ik het nog steeds niet gevonden had. Pas toen we op stage patiënten kregen toegewezen en meer verantwoordelijkheden kregen, groeide bij mij de overtuiging dat ik voor dat bachelordiploma moest gaan. Omdat ik werken en studeren tegelijkertijd totaal niet zag zitten, heb ik voor de voltijdse brug gekozen. Je zit dan wat langer voltijds op de schoolbanken, maar ik voelde dat als een investering in mezelf en de kans om mijn droom waar te maken.
En waarom precies Thomas More Mechelen?
Mechelen was het dichtste bij. En de school sprak me aan. De lessen, de stages, de stageplaatsen… Ik kwam hier op de campus en ik voelde mij meteen welkom. Dat klinkt misschien raar, maar ik kom graag naar school, gewoon voor de sfeer. Die zit gewoon goed, niet alleen bij de studenten onderling, maar ook tussen studenten en docenten. Je hebt hier het gevoel dat je deel uitmaakt van een team verpleegkundigen, waarbij de meer ervaren mensen hun kennis doorgeven aan de jongeren.
Wat vind je het leukste in de opleiding?
De stages. Ik ben bijvoorbeeld zes weken naar Tanzania kunnen gaan, voor het Umoja-project, waar ze kansarme en arme kinderen met een beperking de nodige zorgen en een toekomst proberen te geven. Voor de kinderen met autisme hadden zij in hun nieuwe huis een snoezelruimte nodig en die hebben wij met enkele studenten ingericht. We hebben gewerkt met knuffels, we hebben van een zwembadje een ballenbad gemaakt, er is een radio met rustige muziek en kinderliedjes… Zo’n snoezelruimte zorgt voor andere en vooral zacht prikkels waar de kinderen rustig van worden. Maar de ervaring was ruimer dan dat: we gaven ook workshops rond seksualiteit en voortplanting, assisteerden bij bevallingen en gaven EHBO-lessen. Ik heb er geleerd hoe je met weinig middelen veel kunt doen en dat je ondanks je miserie toch gelukkig kan zijn. Na zo’n ervaring vraag je je echt wel af waarom wij zoveel nodig hebben om gelukkig te zijn.
Die ervaring vergeet je nooit. Zijn er nog meer dingen die je zullen bijblijven?
De begeleiding en de ondersteuning. Er wordt lesgegeven in kleine groepen, waarbij er aandacht is voor elke student en het tempo van elke student. En als je iets niet begrijpt, kan je altijd bij je docenten terecht. Het feit ook dat je voor zoveel verschillende richtingen kan kiezen. Je kan je bekwamen als sociaal verpleegkundige, maar even goed kan je verdiepen in de kritische zorg als intensieve, hartbewaking en spoed. En niet te vergeten: de leerzorgstage, waarbij je de volledige zorg overneemt en de volledige verantwoordelijkheid krijgt. Dan leer je echt zelfstandig werken. Ik heb zo’n stage mogen doen op de afdeling ‘abdominale, urologische en oncologische heelkunde‘ van een Brussels ziekenhuis. Dat was zwaar, maar het was wel een topervaring.
Was verder studeren ook verder groeien?
Absoluut! Ik leerde ook veel over mezelf de voorbije jaren. Tijdens verschillende stages ontdekte ik dat het mij irriteert als de dagen te voorspelbaar worden. Ik houd van afwisseling. Ik doe nu stage op een spoedafdeling en daar is iedere dag anders. Vanavond rijd ik, bijvoorbeeld, mee met de ziekenwagen: als er een oproep komt, er naartoe rijden, kijken wat er aan de hand is en mensen naar het ziekenhuis brengen. Vooraf krijg je niet veel informatie, dus je weet niet exact wat er gaat komen. Die verrassing, het acute van de situaties, het sneller denken en reageren… Dat ligt mij. Vandaar mijn plan om in september te starten met de Banaba Intensieve Zorgen en Spoedgevallenzorg.
Els Palmans volgde de opleiding Verpleegkunde voor niet-werkende HBO5/MBO4-verpleegkundigen (voltijdse brugopleiding) en is inmiddels afgestudeerd.
“De leerzorgstage was zwaar, maar ook een topervaring”
– Els Palmans –
