“Je hebt hier shiften van 12 uren en van 24 uren!” En dat is lang niet het enige dat in anders is in een Ests ziekenhuis. Over haar ervaringen daar schreef zij deze blog: “ik heb hier echt vrienden voor het leven gemaakt!”
Ik moet bekennen dat ik aanvankelijk wat bang was om naar hier te komen. Narva is een kleine stad en bijna iedereen spreekt er alleen maar Russisch. Voor ik vertrok, had ik een aantal woorden en zinnen in het Ests geleerd, maar toen ik hier aankwam besefte ik meteen dat ik daar niets aan had. Gelukkig was dit geen groot probleem: al mijn collega-studenten wilden mij graag wat Russische woorden en zinnen leren. Dit dichtte de kloof tussen de patiënten en mijzelf.
Een heel andere rolverdeling
De zorg en de rolverdeling is hier compleet anders dan in België. Je hebt hier vier ‘gradaties’ van medewerkers. Je hebt de mensen in de groene pakjes, die door de verpleegkundigen the helpers worden genoemd. Zij wassen de mensen, zorgen dat ze kunnen eten en helpen hen van en naar het toilet. Dan heb je de administratieve nurses. Deze zetten medicatie klaar en checken de bloeddrukken, maar zij houden ook de patiëntendossiers up-to-date en volgen opnames en ontslagen op. Als derde heb je de procedure nurses. Zij doen alle verpleegtechnische zaken zoals bloedafnames, katheters prikken en intraveneuze toediening. Ten slotte heb je dan de dokters. De meeste dokters spreken Ests, wat het moeilijk maakt voor de oudere verpleegkundige om te communiceren met hen want zij kunnen alleen Russisch.
Ook de shiften zijn hier anders ingedeeld. Je hebt shiften van 12 uren en van 24 uren. Dat was voor mij een enorme aanpassing. In België zijn we immers gewend om 8 uur te werken. Maar na elf weken zit ik helemaal mee in het ritme van de vaste verpleegkundigen.
Je hebt hier shiften van 12 uren en van 24 uren. Dat was wennen, maar na elf weken zit ik helemaal mee in het ritme van de vaste verpleegkundigen.
Kjenta Bogaert
De ene oever is Ests, de andere Russisch
De eerste vier weken zijn voorbij gevolgen! En toen kwam daar op 24 februari het nieuws dat Rusland Oekraïne was binnengevallen. Dit was een shock voor iedereen hier in het ziekenhuis. De meesten hebben een Russische nationaliteit, dus ik wist niet goed hoe ik moest reageren. Als iemand mijn opinie vroeg over dit onderwerp wimpelde ik dit af omdat ik niet wist of zij voor of tegen Rusland waren. Ik wilde niets verkeerd zeggen om spanningen te vermijden. Persoonlijk merkte ik de eerste week geen spanningen op. Maar naarmate er meer nieuws binnenkwam voelde ik toch dat er meer gediscussieerd werd. Tussen de patiënten onderling maar ook onder de medewerkers. En toen begon Poetin te dreigen om ook andere landen binnen te vallen. Vanaf dat moment zie je hier meer en meer groen op straat. Zeker aan de grens. Je moet weten: deze stad is gelegen aan de rivier Narva en de ene oever is Ests, de andere Russisch. Mijn appartement is 300 meter verwijderd van de Russische grens. Ik denk dat de aanwezigheid van het leger de inwoners toch wat geruststelde, zelf bleef ik meer op mijn hoede. Toch heb ik me nooit echt angstig gevoeld omdat ik weet dat de school alles nauw opvolgt en dat als er toch iets ernstig gebeurt, zij mij zullen helpen.
Je moet weten: deze stad is gelegen aan de rivier Narva en de ene oever is Ests, de andere Russisch. Mijn appartement ligt op 300 meter van deze grens.
Ik heb hier zoveel geleerd!
Los van de huidige toestand is een stage in Narva zeker een aanrader! De taalbarrière is moeilijk, maar met wat moeite vind je altijd wel een weg om te communiceren. Of het met gebaren is, of met de hulp van google translate… het maakt niet uit. Verder is Narva een rustige en kleine stad. Je kan overal zonder angst naartoe wandelen. Alle verpleegkundigen in het ziekenhuis zijn vriendelijk en ze doen er alles aan om je te helpen. De hoofdverpleegkundige, Rimma, is zo een lief en zachtaardig persoon. Zij kwam elke dag checken of alles goed ging en of ik mij al thuis voelde. Ik zou oorspronkelijk naar Tallinn gaan, maar ik ben nu ongelooflijk blij dat ik in Narva terecht ben gekomen.
Ik heb hier in elk geval geleerd om creatief om te gaan met wat je hebt. Ik besef dat ik in België veel gezaagd heb op de stage, maar eigenlijk was dat tien keer makkelijker dan hier in Narva. Ook het Russisch leren vond ik de max, lezen gaat nog niet maar ik kan mezelf wel verstaanbaar maken. Ik heb geleerd om met de meest random mensen vriendschappen te sluiten, mensen waar ik in dagelijkse leven nooit spontaan mee zou praten. En ik geloof echt dat ik hier vrienden voor het leven heb gemaakt!
Kentja’s avontuur in Narva, Estland, kan je volgen op haar blog: klik hier om verder te lezen.
