Begin november, dat is traditioneel het moment voor de palliatieve dagen. Kaitlin, 2 brug voltijds, vertelt hoe zij deze dagen heeft beleefd.
Op een regenachtige herfstdag verzamelden we met alle studenten van het tweede jaar brug voltijds en het derde jaar verpleegkunde voor een driedaagse op Domein Roosendael in Sint-Katelijne-Waver. Het doel was duidelijk: ons verdiepen in de palliatieve zorg en de complexiteit ervan.
Een oor voor luisteren, een mond voor spreken
De aftrap van onze reis begon met een informatief moment, waarin we werden voorbereid op wat komen ging. Onze eerste spreker had tonnen ervaring in de palliatieve thuisverpleging en deelde een cruciale les: 2 oren en maar één mond. Het is een zin die mij alleszins is bijgebleven en die benadrukt hoe belangrijk het is om vooral te luisteren naar degenen in de palliatieve fase in plaats van zelf te praten.
Na deze eye-opener begaven we ons weg voor een stille tocht door het domein, fakkels in de hand. En nee, het slechte weer hield ons niet tegen!
Verdieping in ons verdriet
Dag twee begon met een symbolisch moment. Elk van ons legde een persoonlijk voorwerp neer, iets dat ons deed stilstaan bij ons eigen verdriet. Een moment van verdriet maar ook van samenhorigheid en steun in onze groep. Warm en emotioneel. En het gaf ons de mogelijkheid om over dit verdriet te praten en over hoe we hiermee zijn omgegaan.
In de middag stonden er verschillende sessies op het programma. Ik koos voor de sessie over euthanasie bij psychisch lijden. Het opende mijn ogen voor de complexiteit van de procedures in dergelijke gevallen. Vooral de cijfers over het aantal gevallen van euthanasie bij psychisch lijden verbaasden mij: zo weinig! En ik realiseerde me dat voor mensen die euthanasie wensen bij psychisch lijden, de weg vele malen langer is dan bij fysiek lijden.
Na deze pittige middag was er gelukkig tijd voor ontspanning. Zelf koos ik voor mindful flow, wandelen met Billie gecombineerd met ademhalingsoefeningen, en yoga. Daardoor kwamen mijn lichaam en geest weer tot rust, na alle emoties van de voorbije uren. De avond brachten we door met karaoke en gezelschapsspelletjes, waardoor de sfeer ontspannen en ongedwongen was.
Een laatste dag vol betekenis
De laatste dag werkten we samen aan een ontwerp voor een sweater for life, die binnenkort te koop wordt aangeboden. Het ontwerp houden we nog even geheim, maar ik kan al wel verklappen dat de opbrengst zal gaan naar het Berrefonds.
Deze mooie dagen sloten we af met het bordjesmoment: hier konden we voor elkaar mooie boodschappen opschrijven. Een emotionele maar fijne afsluiter van deze intensieve dagen.
Knuffels van troost
Gedurende deze dagen was Billie, de hond van meneer Potters, onze steun en toeverlaat. Op moeilijke momenten konden we troost vinden in de knuffels van deze viervoetige metgezel.
Terugkijkend op deze ervaring voel ik me niet alleen rijker in kennis over palliatieve zorg, maar ook sterker in mijn vermogen om op een zorgzame manier te reageren in verschillende situaties. Deze dagen op Domein Roosendael hebben niet alleen mijn professionele ontwikkeling verrijkt maar hebben ook mijn persoonlijke groei gestimuleerd.
Kaitlin Kerremans, 2 brug voltijds
