Wetenschap en zorg
Ze houdt van de chiro en van boksen. Hanne Michielsen is een no-nonsense girl met een zorgend kantje: “Als ik terugdenk aan de stages, vind ik heelkunde veel interessanter dan gewoon geneeskunde.”
” Als de puzzel samenvalt en je begrijpt ineens waar de pijn vandaan komt, dat is een ongelooflijk moment“
Hanne Michielsen
Je gaat nu naar je vierde jaar verpleegkunde in dagopleiding. Waarom koos je hiervoor?
Ik weet het niet precies meer. In het vijfde jaar was dat idee er ineens en het heeft me niet meer losgelaten. Op school vonden ze het eerst een verrassende keuze omdat ik wetenschappen-wiskunde heb gedaan, maar uiteindelijk begrepen zij mijn keuze wel. In het begin had ik wel wat stress: zou het echt iets voor mij zijn? En stel dat die eerste stage niet zou meevallen, wat moest ik dan doen?! Maar gelukkig viel het reuze mee en ik doe het heel graag.
Je bent afkomstig van Brecht en dan kom je in Mechelen studeren. Had Thomas More Mechelen een streepje voor op andere hogescholen?
(lacht) Ja. Ik ben een van de studenten die als eerste aan de vierjarige opleiding begon en het was nog niet zo duidelijk hoe de opleiding er zou gaan uitzien. Ik heb toen verschillende scholen bezocht, maar ik had al snel een voorkeur voor Thomas More Mechelen. Gewoon om dat zij al een plan hadden en een idee hoe ze dat vierde jaar zouden invullen. De campus straalt ook een toffe sfeer uit, er heerst een zekere gezelligheid. Bovendien wilde ik heel graag op kot gaan, dus leek het logisch om naar Mechelen te komen.
Wat is je favoriete vak?
Anatomie. Weten hoe het menselijk lichaam werkt en wat er kan fout lopen. Maar ook, als iemand pijn heeft bijvoorbeeld, trachten te achterhalen wat de oorzaak is. De puzzel leggen, zeg maar, dat vind ik het allerleukste. Oké, het lukt niet altijd even goed om alle leerstof in mijn hoofd te krijgen, maar als de puzzel samenvalt en je begrijpt ineens hoe het in mekaar zit: dat is een ongelooflijk moment. Toen ik begon was buikpijn gewoon buikpijn, maar na een tijd voel je verschil: het is maagpijn of het zijn de darmen. Omdat je begrijpt waarover het gaat.
Begrijp ik het goed dat je je aangetrokken voelt tot de technische aspecten van het beroep?
Ja, dat denk ik wel. Mijn chiro-vrienden omschrijven mij wel eens als ‘een brute’ (lacht). Ik zorg wel graag voor de kinderen als ze zijn gevallen of zo, maar ik ben niet het ‘mamaatje’ van de groep! Toen ik vorig jaar tijdens de vakantie als zorgstudent werkte in de psychiatrie, miste ik juist die de praktische vaardigheden. En als ik terugdenk aan de stages die ik gedaan heb, dan vind ik heelkunde veel interessanter dan gewoon geneeskunde. Of een afdeling oncologie. Gewoon omdat je daar met heel kleine dingen zoveel verschil kunt maken. Daar ontmoette ik bijvoorbeeld een vrouw die door de behandeling kaal was geworden en nu een pruik droeg. Toen ik daarover iets vroeg, liet ze me foto’s zien en kon ik zeggen dat ze er nu net zo uitzag als voor de behandeling. Dan maak je mensen echt gelukkig.
Hoe belangrijk is goede communicatie voor verpleegkundige?
Heel belangrijk. Al moet ik bekennen dat ik dat in het begin een redelijk stom vak vond. Maar op stage heb ik ondervonden dat niet alleen wat je zegt van belang is, maar ook hoe je het zegt. Op een afdeling oncologie moet je niet aankomen met automatische opmerkingen als ‘mooi weer vandaag!’. En soms zeg je iets waarvan je op het moment zelf al weet ‘oei dit is fout’. Dat onthoud je voor de rest van je leven.
Communicatie wordt gezien als een soft skill, anatomie en technische handelingen dan weer niet…
Ik vind die opsplitsing een beetje kunstmatig. Je hebt ze allebei nodig en in praktijk gaan ze vaak samen. Terwijl je iets heel technisch aan het doen bent, komen er soms andere zaken naar boven. Je bent iemand aan het wassen en die man begint te vertellen over zijn overleden vrouw. Je bent bloed aan het prikken en je ziet dat die persoon pijn heeft, dan begin je vanzelf vragen te stellen: hoe komt het dat je daar zoveel last van hebt? Ben je bang? Heb je al eens iets meegemaakt? Of je hangt een infuus aan en de patiënt begint te huilen, dan moet je even tijd nemen om te praten. Het zal wel zijn dat je beter bent in het een of in het ander, maar je hebt ze alle twee nodig om een goede verpleegkundige te zijn.
